Siciliaans bij Mexicaans
Hi Marije,
Kijk, natuurlijk geweldig dat zo’n groep jong grut je zelfgemaakte, overduidelijk gezonde dip met plezier naar binnen werkt. Maar ja, je wil natuurlijk zelf ook wat en wèl met een glas wijn.
Het is nog niet zo lang geleden dat wij er al wel bijna een glaasje alcohol bij hadden gemogen, maar de pubers van nu moeten nog even wat langer wachten. Trouwens, op die leeftijd had mij een mooie wijnspijs combinatie ook totaal niet geïnteresseerd. Als je wat dronk was het een biertje ( waarbij het juiste merk dan vaak wel een heikel punt van discussie was) of, als je heel sophisticated wilde overkomen, een glaasje witte wijn. En dan wel liebfraumilch alstublieft, van die halfzoete uit een kartonnen pak.
Maar goed, wijsheid en smaak komt met de jaren en die spinazie komt steeds vaker op tafel. Wat erbij te doen?
Spinazie heeft een duidelijk frisse groene smaak en smaakt ook zuur door het hoge gehalte aan oxaalzuur. Dat geeft dat bekende stroeve gevoel ook op de tong en tanden, maar aangezien je dat kunt opheffen met kalkrijke producten en ik die rijk vertegenwoordigd zie in je ingrediëntenlijst heb ik een wijn uitgezocht in de categorie fris en droog, maar niet té droog (ofwel zuur). Ook vanwege de paprika die geroosterd een nog zoeter karakter heeft helemaal niet nodig. Door de koriander, peper en mosterd wil ik wel iets met genoeg aroma.
Heb even zitten neuzen bij de witte wijnen en ik kwam uit op de Insolia van Baglio di Pianetto.
Insolia is de druif, een autochtone soort van Sicilië. Nu zul je misschien denken, een witte wijn uit Sicilië, is dat wel fris? Daar is het toch hartstikke warm? Dat klopt, maar toch heeft het wijnhuis een mooie frisse wijn kunnen maken. Ze gebruiken daarvoor een aantal truukjes waarbij ze echt gebruik maken van het land, dus zonder kunstmatige toevoegingen zoals citroen- of wijnsteenzuur.
Ten eerste verbouwen ze deze druif in het noorden van Sicilië, waar het ook iets hoger is, ongeveer 650m. Daarnaast oogsten ze slim, namelijk in drie keer. Vroeg, op tijd en iets (te) laat.
Zo kunnen ze dus wel 100% Insolia maken en hoeven ze er ook geen andere druif bij te halen die bijvoorbeeld een zuurder karakter heeft. Ze vinifiëren deze drie oogsten apart, 4 maanden in roestvrijstaal en blenden het aan het eind om de juiste smaak te krijgen. Daarna rijpt de wijn nog eventjes, een maand of twee, op fles voordat hij verkocht kan worden.
Het resultaat is een droge, maar aromatische wijn met geuren van sinaasappelbloesem, mineola en harde peer die goed past bij smaken frisse groene kruiden, maar zacht genoeg is om niet te scherp af te steken bij crèmige smaken als mayonaise en yoghurt.
Groetjes,
Sarinah
